
Het is inmiddels een hele tijd geleden dat ik hier een bericht heb geplaatst.
Simpelweg omdat ik niet wist wat te schrijven.
Maar er is de laatste maanden veel gebeurd….
Na onze afspraak bij de uroloog en weer wat onderzoeken en gesprekken verder bleek onze enigste optie om een Tese behandeling in combinatie met ICSI te doen.
Dit is niet zo maar iets en heeft zoals bijna alle ingrepen risico’s.
We hebben hier even over na moeten denken en veel gesprekken gevoerd met elkaar en de artsen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om toch voor de ingreep te gaan.
Onze wens is zo groot, we moeten het proberen, ook om rust in onze koppies te krijgen.
Geen wat als….
We besluiten in overleg met de arts dat dit onze enige en laatste poging gaat zijn.
Nog 1 keer… alles of niets!
Eind 2018 is Mark de Tese behandeling ondergaan. Dit was een heftige en spannende dag. Maar ook het begin van hopelijk iets heel moois.
Uit de TESE operatie hebben ze gelukkig nog wat zaadcellen kunnen vinden.
Zo fijn… al weten we nog niet of ze er daadwerkelijk ook echt iets mee kunnen. Maar dit is al een stap in de goede richting. We wisten dat dit risico er bij hoorde.
Begin 2019 mocht ik starten met de pil en daarna met de spuitjes.
Na weer even een opfriscursus te hebben gekregen van de verpleegkundige, (alles was al weer zo lang geleden!) ging ik vol goede moet aan de gang.
Al snel begon ik weer te merken wat het ook al weer was, pff, die hormonen!!!
Het zetten van de spuitjes ging goed, inmiddels best een pro. Maar die hormonen, daar kan ik maar niet aan wennen. Mijn lijf is niet meer mijn lijf en mijn lontje zo kort…
Ik vond vooral het mentale stuk best zwaar, ook met een peuter in huis, is toch ook weer even anders. Maar hup, doorgaan… het is voor een mooi doel!
De echo’s gaan goed en al snel is het moment van de punctie daar…
Jeetje wat zag ik daar tegenop… gelukkig merkt de arts dat ik het lastig vind en ik krijg een slaappil mee naar huis, zodat ik de nacht ervoor goed kan slapen. Zo fijn dat ze meedenken.
De dag van de punctie is spannend, zijn er voldoende goede eicellen en ook heel belangrijk, hoe is de kwaliteit van het zaad. We mogen na de behandeling even bijkomen en wachten op de uitslagen, jeetje zo zenuwslopend!!!
Helaas valt het aantal eicellen flink tegen, balen. Maar er zijn er wel voldoende om de ICSI mee te doen, dus daar houden we maar aan vast.
De kwaliteit van het zaad is helaas ook niet wat we gehoopt hadden, maar ze gaan het proberen. We horen op de dag van de terugplaatsing of het gelukt is om een mooi embryo te maken en hopelijk nog wat meer om in te vriezen.
Het zijn spannende wachtdagen…
Maar we worden gelukkig niet gebeld, dus er ligt een mooi embryo op ons te wachten om teruggeplaatst te worden. wow, het is zover, hier hebben we alles weer voor gedaan.
In het ziekenhuis verteld de arts ons dat ze heel veel moeite hebben gehad om een mooi embryo te maken. De kwaliteit viel behoorlijk tegen. Met pijn en moeite hebben ze het toch voor elkaar gekregen om 2 embryo’s te maken. Een heel stuk minder dan we gewend zijn, maar zo fijn dat dit gelukt is, hebben we alles niet voor niks gedaan.
We gaan er helemaal voor en hopen op het beste!! De terugplaatsing gaat goed, het embryo zit weer veilig in mijn buik, nu maar duimen!
Wat ben je welkom kleintje, blijf maar lekker warm en fijn bij ons!
Lees verder →